هرج ومرج فرهنگی در دنیای مجازی

ای خوشا سودای دل از دیده پنهان داشتن   مبحث تحقیق را در دفتر جان داشتن  دیبه‌ها بی کارگاه و دوک و جولا بافتن   گنجها بی پاسبان و بی نگهبان داشتن  بنده فرمان خود کردن همه آفاق را  دیو بستن، قدرت دست سلیمان داشتن  در ره ویران دل، اقلیم دانش ساختن   در ره سیل قضا، بنیاد و بنیان داشتن  دیده را دریا نمودن، مردمک را غوصگر   اشک را مانند مروارید غلطان داشتن  از تکلف دور گشتن، ساده و خوش زیستن   ملک دهقانی خریدن، کار دهقان داشتن  رنجبر بودن، ولی در کشتزار خویشتن   وقت حاصل خرمن خود را بدامان داشتن  روز را با کشت و زرع و شخم آوردن بشب   شامگاهان در تنور خویشتن نان داشتن  سربلندی خواستن در عین پستی، ذره‌وار

<><>

ضمن عرض خسته نباشید به بانیان و موسسان این وبلاگ و سلامی گرم خدمت کاربران گرانقدر بیابان زمین  و ارزوی تداوم فعالیتهای مثبت فرهنگی در وادی مجازی منطقه . همانگونه که همه عزیزان مستحضر هستند وبلاگ تومن زره با هتک حرمت افراد سرشناس و چهره های مطرح در سیریک و بیابان شهرتی انچنانی را کسب کرده و دست اندرکاران ان مجموعه به محض دیدن هر تصویری در وبلاگهای منطقه بعد از کپی کردن تصویر بدست امده در وبلاگ خود با نوشتن چند سطر کذب و افترا در باره شخص و یا اشخاص موجود در تصویر به دکان خود رونق خاصی بخشیده اند.

و متاسفانه بازدید بالای ان وبلاگ انان را بر این اعمال غیر فرهنگی و غیر انسانی مصمم تر کرده . از کاربران عزیز بیابانی گله مندم که چرا به این مطالب و حواشی بها می دهند و ..... در وبلاگ عبدالحمید سعدینی مطالبی نوشته می شد که واقعآ زیبا و دلنشین بودند و قلم روان و بسیار زیبای او و شخصیت بالای اقای سعدینی به مطالب ارزنده ایشان بها خاصی می داد که متاسفانه از ان مطالب با ارزش استقبال نمی شد ولی به محض اینکه وبلاگی غیر فرهنگی ایجاد شده و می شود سیل بازدید از انجا همه را شگفت زده می کند .مدیریت وبلاگ تومن زره در حرکتی نمایشی اعلام کرد که قصد واگذاری وبلاگ خود را دارد و بعد از چند ساعت خود مدیر با عوض کردن اسم کاربریش با تیپ بیابانی به صحنه امد و اعلام کرد که وبلاگ گروهی است و از همه دعوت به همکاری نمود که عده ای منجمله خود بنده لبیک گویان دعوت اقای بیابانی یا همان زرهی سابق را پذیرفتیم وبه نیت سازماندهی فرهنگی مثبت انجا مهیا نوشتن در ان مکان شدیم ولی اقای بیابانی و همکارانشان بمحض اینکه دیدند بازدید وبلاگشان به سرازیری می رود قول و قرارهایشان ( احترام به اقوام و اشخاص و ننوشتن مطلب از شهروندان معمولی ... ) زیر پا گذاشتند و با گذشتن عکس یکی از افراد اخراج شده از پلیس امارات به او تهمت جاسوسی و دست داشتن در سازمان امنیت امارات زدند. انهم بدون ارئه کوچکترین دلیل و مدرکی و..... ولی در ستون نظرات بازهم در باره فردی اعلام کردند که ایشان شهروندی بدون ادعا هستند و ....  بهرحال بعد از ان نیز وبلاگی به اسم تریبون ایجاد شده که ستون درنظرات انجایک جمله منطقی دیده نمی شود همه فحش و ناسزاست و بس ........

اما اقای بیابانی که با شعار احترام به اقوام و ....... هدایت ان وبلاگ را دست گرفت باید پاسخ گو باشند حتی اگر مطلب را نویسنده ای از ان مجموعه نوشته باشد . خانم سارا و رهگذر در چند پست که الان حذف شده اند بناحق به خیلی از شهروندان تهمت و افترا زدند و در مقابل هتک حرمت این دو اقای بیابانی گزینه سکوت را اختیار کردند ولی در پستی که بنده با اسم کاربری شاهد نوشتم و در ان پست مدیریت و نویسندگان ان وبلاگ را زیر سوال بردم اقای بیابانی موضع گیری نامرئی داشتند و بدون کوچکترین توضیحی اسم کاربری و پست بنده را حذف کردند ... چرا؟ در پایان خیلی از دوستان بر این باورند که وبلاگ تومن زره توسط فردی تازه کار و اماتور در زمینه بلاگری تاسیس و اداره می شود که نظر بنده عکس این قضیه است . در انجا افرادی کارکشته و حرفه ای مشغول بکارند که تجربه بالای انان توانسته بازدید بلاگ را به بالای چهارصد بازدید در روز برساند . از همه دوستان بلاگر و کاربران گرامی خواهشمندم با تحریم این وبلاگ و بلاگهای مشابه با این حرکت غیر فرهنگی به مقابله بر خیزند . واز مدیران وبلاگهای منطقه خواهشمندم کامنتهائی را که حاوی لینک وبلاگهاست بعد از اطمینان یافتن از سلامت محیط ان وبلاگ تائید کنند .

امروز در در دنیای مجازی ابتدا از دیدن گروگ تحریر که با بروز شدن خبر از بازگشت استاد اراسته را می داد خوشحال شدم ولی خدا حافظی مراد رحمتی از جمع بلاگرها دلم را بدرد اورد . اقای مراد رحمتی جوانی محجوب و مودب است که وبلاگی زیبا و پرمحتوا به نام خاک پاک سرزه را اداره می کرد که امیدوارم اقای رحمتی در تصمیم خود تجدید نظر کنند و دوباره شاهد حضور ایشان در جمع وبلاگ نویسهای منظقه باشیم .